Intencja komunikacyjna odnosi się do celu, jaki osoba chce osiągnąć, wypowiadając konkretne słowa lub zdania. W kontekście komunikacji interpersonalnej, intencja komunikacyjna może obejmować chęć przekazania informacji, wyrażenia swojego stanowiska, zadawania pytań, proszenia o pomoc, wyrażania emocji lub nawiązania kontaktu z inną osobą.
Intencje komunikacyjne są ważne w kontekście skutecznej komunikacji, ponieważ decydują o sposobie, w jaki przekazujemy informacje, a także o tym, jakie emocje i reakcje wywołujemy u naszych rozmówców. Przykładowo, osoba chcąca wyrazić swoje niezadowolenie z sytuacji może wybierać słowa i ton, które wywołają negatywne emocje u drugiej osoby, co może prowadzić do konfliktów. Z drugiej strony, wyrażenie tych samych emocji w sposób kontrolowany i z wykorzystaniem słów, które nie będą urażać drugiej osoby, może pomóc w konstruktywnym rozwiązaniu problemu.
W sytuacjach, w których intencje komunikacyjne są niejasne lub sprzeczne, może dochodzić do nieporozumień i utrudnionego porozumiewania się. Dlatego ważne jest, aby komunikacja była jasna i zrozumiała, a intencje komunikacyjne były zgodne z przekazywanymi informacjami i emocjami.
Zaburzenia intencji komunikacyjnej występują bardzo często u dzieci z autyzmem. Dzieci te nie nawiązując kontaktu wzrokowego, zadaniowego, nie budując relacji z drugą osobą nie wykazują też chęcią do podejmowania prób komunikacyjnych. Wszystkich tych aspektów, prowadzących do uaktywnienia intencji komunikacyjnej muszą się nauczyć. W ich wypadku praca nad intencją komunikacyjną wymaga interdyscyplinarnego podejścia, czyli pracy obejmującej wszystkie strefy rozwoju prowadzonej przez zespół specjalistów (terapia pedagogiczna, logopedia, integracja sensoryczna, fizjoterapia, terapia psychologiczna i trening umiejętności społecznych).