Kontakt wzrokowy to proces nawiązywania i utrzymywania kontaktu wzrokowego z inną osobą. Jest to istotna umiejętność społeczna, która pozwala na nawiązywanie pozytywnych relacji z innymi ludźmi.
Kontakt wzrokowy rozpoczyna się już w bardzo wczesnym okresie życia, gdy niemowlę po raz pierwszy patrzy na twarz matki lub ojca. W miarę jak dziecko rośnie, uczy się nawiązywać kontakt wzrokowy z innymi ludźmi, zwracać uwagę na mimikę, gesty i inne sygnały niewerbalne, które pomagają w porozumiewaniu się.
Kontakt wzrokowy pełni wiele funkcji w komunikacji międzyludzkiej. Pomaga w budowaniu zaufania, nawiązywaniu pozytywnych relacji, wyrażaniu emocji i ułatwia porozumiewanie się. Osoby, które umieją utrzymać kontakt wzrokowy, mają większe szanse na skuteczne komunikowanie się z innymi i nawiązywanie pozytywnych relacji.
Niektóre dzieci mogą mieć trudności z utrzymywaniem kontaktu wzrokowego, co może wpłynąć na ich rozwój społeczny. Przyczyną tych trudności może być np. zaburzenia sensoryczne, problemy z uwagą lub lęki społeczne. Dlatego ważne jest, aby rodzice i opiekunowie pomogli dziecku w rozwijaniu umiejętności nawiązywania kontaktu wzrokowego, poprzez pozytywne wzorce zachowania i naukę umiejętności społecznych.
Problemy z nawiązaniem i utrzymaniem kontaktu wzrokowego maja dzieci z ASD. W ich wypadku potrzebna jest specjalistyczna terapia, dzięki której nauczą się nawiązywać kontakt wzrokowy i go utrzymywać. W ich wypadku nauka kontaktu wzrokowego jest niezwykle ważna, gdyż stanowi podstawę do budowania dalszych umiejętności i korekcji zaburzonych funkcji. Najpierw dziecko musi nauczyć się patrzeć i widzieć, żeby móc naśladować, słuchać, mówić i poznawać świat innymi sposobami.
Kontakt wzrokowy jest jednym z podstawowych elementów komunikacji międzyludzkiej. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego pomaga w budowaniu pozytywnych relacji i skutecznym porozumiewaniu się z innymi ludźmi.