Naśladowanie to proces uczenia się poprzez obserwację i powtarzanie zachowań innych osób. Jest to podstawowy mechanizm uczenia się w dzieciństwie, który pozwala na nabywanie nowych umiejętności i dostosowywanie się do otoczenia.
Dzieci już od bardzo wczesnego wieku zaczynają naśladować zachowania dorosłych, na przykład próbując chodzić, mówić czy jedzenie posiłków. Naśladowanie zachowań innych osób jest ważnym elementem rozwoju społecznego i poznawczego dziecka, ponieważ pozwala na zdobywanie nowych umiejętności, kształtowanie własnej tożsamości oraz zrozumienie ról społecznych.
Naśladowanie jest procesem niezbędnym w wielu dziedzinach życia, np. w nauce języka obcego, w sztuce czy w sporcie. Dzięki naśladowaniu można przyswoić sobie umiejętności, które są ważne w danej dziedzinie, na przykład gra na instrumencie, malowanie obrazów czy jazda na nartach.
Jednocześnie naśladowanie może być źródłem negatywnych zachowań, takich jak agresja czy nałogi. Dzieci mogą naśladować negatywne zachowania widziane w telewizji, na ulicy czy wśród rówieśników, co może prowadzić do powstawania niepożądanych wzorców zachowania.
Dlatego ważne jest, aby dorosłym przykładać uwagę do tego, co dziecko naśladuje, i starać się wprowadzać pozytywne wzorce zachowania. Jednocześnie należy pamiętać, że naśladowanie jest naturalnym procesem uczenia się i pozytywne wzorce zachowania dorosłych mogą mieć znaczący wpływ na rozwój dziecka
Zaburzenia umiejętności naśladowczych występują u dzieci z autyzmem. Ze względu na obniżone umiejętności utrzymania kontaktu wzrokowego dzieci te maja trudność z naśladowaniem czynności jakie wykonujemy z różnego rodzaju przedmiotami. Nie naśladują również dźwięków otoczenia i stąd wynikają ich problemy na drodze komunikacyjnej. Naśladownictwo jest jedną spośród podstawowych umiejętności, których należy uczyć dziecko z ASD. Korekcją tej umiejętności powinien zająć się zespół specjalistów ucząc dziecko naśladowania, kontaktu wzrokowego i zadaniowego we wszystkich aspektach codzienności.